Φωτογραφίες από τη φθινοπωρινή επίσκεψη στην Καστριώτισσα και βίντεο για να ταξιδέψουν οι συγχωριανοί μας που δεν έχουν τη δυνατότητα να την επισκεφθούν. Κάπως έτσι ίσως ξαναθυμηθούμε τις ομορφιές του χωριού μας.
Η Καστριώτισσα είναι ένας επίγειος παράδεισος που ξέρει μόνο να προσφέρει. Προσφέρει τα χρώματά της που αλλάζουν χιλιάδες αποχρώσεις. Προσφέρει το καλύτερο "μπαλκόνι" της Ρούμελης προφυλαγμένο από την Οίτη, τη Γκιώνα και τα Βαρδούσια. Προσφέρει τα γόνιμα εδάφη της χάρη στα οποία οι καρποί γίνονται κοσμήματα, ύστερα γεύσεις και στο τέλος απόλαυση. Προσφέρει τους ήχους από τα τρεχούμενα νερά, το θρόισμα των φύλλων καθώς τα χαϊδεύει ο άνεμος, τα τιτιβίσματα των πουλιών, τα καλέσματα της άγριας φύσης, την ηχώ ανάμεσα στους μαχαλάδες. Προσφέρει την ιστορία της, τους θρύλους και τη φιλοξενία στους ανθρώπους που τόσα χρόνια συνεισέφεραν για να φθάσει το χωριό μας στο σήμερα. Προσφέρει τα αξιοθέατά της, τα ανεξερεύνητα εδάφη της, τις ατέλειωτες διαδρομές, τα πεδία δράσης. Προσφέρει τον καθαρό ελατίσιο αγέρα, το άρωμα των πλατανιών, τα νοτισμένα χώματα. Προσφέρει την αντάρα και τα τοπία που βυθίζονται στα σύννεφα όταν κάνει τα νάζια της. Προσφέρει τον ίσκιο της μοναδικής πουρνάρας, κάτω από την οποία ξεκινούν όλα τα καλά, ιστορίες, γέλια, παρέες, έρωτες, χοροί, μουσικές, ανέκδοτα μα και όλα τα στραβά.
Η Καστριώτισσα στέκει εκεί αγέρωχη και μας κλείνει το μάτι υποσχόμενη να μας βοηθήσει να ξεφύγουμε από τα προβλήματα της καθημερινότητας κάθε φορά που την επισκεπτόμαστε.
Γι αυτό κι εμείς της οφείλουμε, της οφείλουμε να την φροντίζουμε και πριν ασκήσουμε την κριτική μας, πριν λάβουμε τις αποφάσεις μας να κάνουμε την αυτοκριτική μας, ώστε μέσω του διαλόγου να οδηγηθούμε σε ένα θετικό αποτέλεσμα, στην ισορροπία.
